Sarah Michaux - Regen slaat de ramen dat het dondert

I.
Regen slaat de ramen dat het dondert
ik wil dat hierbuiten alles vastvriest
dat de regen pijlen wordt
om me te nagelen aan de grond

ik wil dat hierbinnen alles vastvriest
een grote ijsbloem op mijn hoofd
ik wil dat die bloem groeit
en het huis omarmt

ik wil hier vastvriezen
ik wil dat iemand woorden blaast
in deze stilte ik wil horen
de voetstappen van iemand
die een deken legt

II.
dan raapt hij me op
en draagt me naar een bed

ik leg mijn borsten bloot
ik wil dat iemand zijn hand daar legt

en een oor ernaast te luister voor voetstappen
ik weet zeker dat ze er zijn
al kan ik ze niet horen

dan raapt hij me op en legt me onder zijn deken
een vinger over de wang volgt de rivier
naar mijn ogen
en kust er een dam

III.
hij belooft me een winter
die ons ondersneeuwt
zodat wij als pelzen
over elkaar moeten liggen

na die slaap
wolft hij me na
lig ik als prooi
op de loer
klauwend naar zijn mond
ik scheur er een wonde

en brand van geluk
mijn laatste ijskristal
op zijn wang

in deze winter jagen wij op het
lied dat onze adem in de lucht
getekend heeft
en weten ons hier vastgevroren.