Elf of twaalf jaar geleden las ik The Colossus of Maroussi (1939) van Henry Miller, als ik het mij goed herinner het boek waar hij het meest tevreden over was.
Zelf zou ik eerst van hem aanraden: Tropic of Cancer (1934), Tropic of Capricorn (1938) en de trilogie The Rosy Crucifixion: Sexus (1949), Plexus (1953) en Nexus (1959). Om redenen van verhaalchronologie lees je best eerst de trilogie en dan Cancer en Capricorn.
The Colossus of Maroussi is de uiterst subjectieve neerslag van zijn reis door Griekenland - hij was uit Parijs vertrokken omdat WO II in de lucht hing.
Afgelopen week was ik in Epidaurus en Mycene, wonderlijke plekken - ik houd het bij dit understatement. Mijn gedachten dwaalden af naar dit boek en thuisgekomen herlas ik enkele passages.
Ik wens het iedereen toe dit boek te lezen (en in Millers en mijn voetsporen te treden, of niet, want:)
Voyages are accomplished inwardly, and the most hazardous ones, needless to say, are made without moving from the spot.
