Marina Tsvetajeva (1892-1941)

Goed dat u niet bezeten bent van mij,
Goed dat ik ook van u niet ben bezeten,
Dat wij op aarde blijven en dat wij
Niet wegzweven naar andere planeten.
Goed dat ik gek mag doen - losbandig, vrij,
Dat ik mijn woorden niet hoef af te meten,
En dat een aanraking van uw kledij
Geen wild, benauwend vuur in mij ontketent.

Goed dat u in mijn bijzijn ook gerust
Liefkozingen van anderen kunt krijgen,
En dat u, als een ander míj eens kust,
Mij niet met hel en vagevuur zult dreigen.
Goed dat u steeds, bewust of onbewust,
Mijn lieve naam, o lieve, zult verzwijgen...
Dat nooit in 't godshuis, in gewijde rust
een halleluja voor ons op zal stijgen.

Ik dank u voor dat alles; ik ben blij
Dat u, zonder er zelf iets van te weten,
Zo van mij houdt: dank voor de zon die wij
Niet samen zien, de niet met u gesleten
Verstilde nacht; dat wij elkander bij
Zonsondergang en maneschijn vergeten,
Dat u niet - ach! - bezeten bent van mij,
En dat ik - ach! - van u niet ben bezeten.

(3 mei 1915)
(vertaling Anne Stoffel)

Met dank aan Diana.

P.S. De levensloop van M.T. is niet alledaags. Check (de Engelstalige) wikipedia.

Sergei Eisenstein (1898-1948)

Verstild beeld uit Ivan de Verschrikkelijke (1944 en 1958), waarover David A. Cook in zijn monumentale A History of Narrative Film zo terecht schrijft: a film of incomparable formal beauty.

En: If Eisenstein turned from agitprop to grand opera in his later years, it was perhaps because, after nearly two decades of bitter experience under the Stalin regime, he no longer believed in any cause beyond the nobility and necessity of art.

Soms is alleen het beste goed genoeg. Jaja...

Nuovo Cinema Paradiso (Giuseppe Tornatore, 1988)

Het onvergetelijke einde van de film - met muziek van Ennio Morricone.

En zo komen we als vanzelf bij het Pat Metheny Trio, dat deze filmmuziek met zoveel ingetogen klasse interpreteert...

lucebert - ik tracht op poëtische wijze (1952)

ik tracht op poëtische wijze
dat wil zeggen
eenvouds verlichte waters
de ruimte van het volledig leven
tot uitdrukking te brengen

ware ik geen mens geweest
gelijk aan menigte mensen
maar ware ik die ik was
de stenen of vloeibare engel
geboorte en ontbinding hadden mij niet aangeraakt
de weg van verlatenheid naar gemeenschap
de stenen stenen dieren dieren vogels vogels weg
zou niet zo bevuild zijn
als dat nu te zien is aan mijn gedichten
die momentopnamen zijn van die weg

in deze tijd heeft wat men altijd noemde
schoonheid schoonheid haar gezicht verbrand
zij troost niet meer de mensen
zij troost de larven de reptielen de ratten
maar de mens verschrikt zij
en treft hem met het besef
een broodkruimel te zijn op de rok van het universum

niet meer alleen het kwade
de doodsteek maakt ons opstandig of deemoedig
maar ook het goede
de omarming laat ons wanhopig aan de ruimte
morrelen

ik heb daarom de taal
in haar schoonheid opgezocht
hoorde daar dat zij niet meer menselijks had
dan de spraakgebreken van de schaduw
dan die van het oorverdovend zonlicht

Ella - Lullaby of Birdland

PSK Brussel 1957. Alweer te laat geboren.
(met Ray Brown - contrabas, Herb Ellis - gitaar, Jo Jones - drums en Oscar Peterson - piano)

Mitterrand

On ne tourne pas le dos à ce qu'on était, on change, c'est tout.

(François Mitterrand, toen men hem confronteerde met zijn verleden als ambtenaar in het collaborerende Vichy-regime)

Et alors?

(François Mitterrand, toen in 1994 het blad Paris Match het bestaan van een buitenechtelijke dochter aan het licht bracht)

Helaas was dat laatste ook zijn reactie in de eerste jaren van de oorlogen in ex-Joegoslavië. Waarna hij weer het eerste citaat kon bovenhalen.

Maar toch ook: