Robert Wyatt documentaire

Voor de liefhebbers... (hallo Mike!)

Quote van het jaar

Operadirecteur Gerard Mortier over de financiële crisis:

Deze crisis doet de materie krimpen, en dat schept ruimte voor de geest.

(De Morgen, 27/12/2008)

Mark Mazower

Voor wie het interesseert, bezoek eens de website van de Britse historicus Mark Mazower: http://mazower.com/index.html
Ik kan van hem aanraden: Duister continent (een geschiedenis van Europa in de 20ste eeuw) en The Balkans. Op de site vind je ook zijn artikels.



Nu lees ik Salonica - City of Ghosts, een mooi uitgegeven boek over de stad Thessaloniki voor ze vergriekst werd, m.a.w. voor alle sporen van joodse en moslimaanwezigheid vakkundig werden verwijderd (vandaar de titel). Voor één keer is het boek dus beter dan de stad, en déze reis kost maar 10 euro...

Marjane Satrapi - Persepolis

Wereldwijd bejubeld* voor haar beeldverhaal Persepolis, en deze jongen is altijd sceptisch bij zoveel unanimiteit, maar guess what... he was wrong again.
Ik heb de strip gelezen, maar toon hier de trailer van de film.
Een erg leuke kennismaking met de grimmige recente geschiedenis van Iran.


* Het Iraanse regime was niet zo enthousiast.

Towards the shores of Paradise

Het Arietta ("liedje") uit Beethoven's laatste pianosonate in een versie van de Engelse pianist Solomon (opgenomen in 1951)... Het is van alle uitvoeringen die ik heb gehoord naar mijn mening de enige die de onpeilbare spirituele diepte van dit werk ten volle verklankt.
Piano Sonata No. 32 in C minor, Op. 111- II. Arietta (Adagio molto semplice e cantabile).mp3



En dan heb ik tot mijn groot geluk nog dit pareltje opgedoken: in zijn Doctor Faustus laat Thomas Mann pianoleraar Wendell Kretzschmar opdraven, een nogal excentrieke figuur die lezingen geeft in de volkshuizen (!) van die tijd over bijvoorbeeld de vraag waarom Beethoven bij zijn laatste pianosonate geen derde deel heeft geschreven (!). Om dan te moeten vaststellen dat de publieke belangstelling gering was: Men wilde gewoonweg niet weten waarom opus 111 maar twee delen had. Wat volgt is een beschrijving van het Arietta in zes bladzijden (in de uitgave van De Arbeiderspers blz. 58 t.e.m. 63) en hoeft het gezegd: wanneer een genie in zijn meesterwerk zijn licht laat schijnen op een meesterwerk van een ander genie, dan lees ik met rode wangen, dan buig ik diep en dan zeg ik: dank u.

Sarah Michaux - Regen slaat de ramen dat het dondert

I.
Regen slaat de ramen dat het dondert
ik wil dat hierbuiten alles vastvriest
dat de regen pijlen wordt
om me te nagelen aan de grond

ik wil dat hierbinnen alles vastvriest
een grote ijsbloem op mijn hoofd
ik wil dat die bloem groeit
en het huis omarmt

ik wil hier vastvriezen
ik wil dat iemand woorden blaast
in deze stilte ik wil horen
de voetstappen van iemand
die een deken legt

II.
dan raapt hij me op
en draagt me naar een bed

ik leg mijn borsten bloot
ik wil dat iemand zijn hand daar legt

en een oor ernaast te luister voor voetstappen
ik weet zeker dat ze er zijn
al kan ik ze niet horen

dan raapt hij me op en legt me onder zijn deken
een vinger over de wang volgt de rivier
naar mijn ogen
en kust er een dam

III.
hij belooft me een winter
die ons ondersneeuwt
zodat wij als pelzen
over elkaar moeten liggen

na die slaap
wolft hij me na
lig ik als prooi
op de loer
klauwend naar zijn mond
ik scheur er een wonde

en brand van geluk
mijn laatste ijskristal
op zijn wang

in deze winter jagen wij op het
lied dat onze adem in de lucht
getekend heeft
en weten ons hier vastgevroren.

Nina Simone @ the Bitter End Cafe (1968)

There is a house in New Orleans They call it the Rising Sun It's been the ruin of many a poor girl And me, oh God, I'm one

Er zijn zo van die avonden... Alfred Brendel

PSK Brussel, 17 november. Alfred Brendel (77) geeft zijn laatste concert in ons land: Haydn, Mozart, Beethoven, Schubert en als laatste encore Bach (het magnifieke Nun komm, der Heiden Heiland).

Het PSK is een schitterende zaal, nu het publiek nog: bij een vorige passage zag Brendel zich genoodzaakt (en terecht!) het publiek te smeken niet meer te kuchen tussen de bewegingen. Dat was daar zowat de lokale sport geworden. Nu was het concert nog geen minuut bezig of er ging al een gsm af. La bourgeoisie barbare.

Enfin, in volgend fragment speelt een iets jongere Brendel Schubert's Impromptu nr. 3 (D.899), dat hij in Brussel als eerste toegift speelde. (Die piano klinkt fenomenaal!)
Merci, Fred!