Hij wist best, dat ik niet veel kon verdienen of sparen. Bovendien wilde ik niet veel geld hebben, ik zou niet weten wat ik er mee zou moeten doen. Ik was bang voor geld, ik haatte geld. Ik wilde een eenvoudig leven leiden, tussen eenvoudige, natuurlijke mensen. Als ze niet lezen of schrijven konden, des te beter. Alles wat ik nodig had, was een kamer met witte muren, een hard bed, een eenvoudige blanken tafel, een paar stoelen en een piano. Vogelgetjilp door een open raam en het ruisen van de zee in de verte. Alles waar ik werkelijk om gaf, was voor zo weinig geld te krijgen; ik zou volmaakt gelukkig zijn in de soberste omstandigheden, zolang ik maar niets lelijks om me heen had.
(Axel Munthe, Het verhaal van San Michele, 1929)
1 opmerking:
ahum die piano , of die voor weinig geld te krijgen viel....weet ik niet daarvoor alleen al zou ik het boek lezen.
m
Een reactie posten