John Cale & Hans Andreus

Never win and never lose
There's nothing much to choose
Between the right and wrong
Nothing lost and nothing gained
Still things aren't quite the same
Between you and me
I keep a close watch on this heart of mine

& een shot Hans Andreus:

Ik kan niet terug, niet terug naar jou.
De werkelijkheid heeft andere ogen
dan wij hadden. Wij hebben mooi gelogen:
rode god, zei je en ik: licht in vrouw.

And slave I only use as a word to describe the special way I feel for you.

Aphex Twin - Where's your girlfriend?

Van het album Chosen Lords (oorspr. op de Analord vinyl serie)
Voor local electroheads Mike & Jadot
Synton Fenix - Roland MC-4 - Roland TB-303
Move! Move! Move!

The lady vanishes (1938, A. Hitchcock)

Absynthe Minded covert Hugo Claus' Envoi

Envoi

Mijn verzen staan nog wat te gapen.
Ik word dit nooit gewoon. Zij hebben hier lang
genoeg gewoond.
Genoeg. Ik stuur ze 't huis uit, ik wil niet wachten
tot hun tenen koud zijn.
Ongehinderd door hun onhelder misbaar
wil ik het gegons van de zon horen
of dat van mijn hart, die verraderlijke spons die verhardt.

Mijn verzen neuken niet klassiek,
zij brabbelen ordinair of brallen al te nobel.
In de winter springen hun lippen,
in de lente liggen zij plat bij de eerste warmte,
zij verzieken mijn zomer
en in de herfst ruiken zij naar vrouwen.

Genoeg. Nog twaalf regels lang op dit blad
hou ik ze de hand boven het hoofd
en dan krijgen zij een schop in hun gat.
Ga elders drammen, rijmen van een cent,
elders beven voor twaalf lezers
en een snurkende recensent.

Ga nu, verzen, op jullie lichte voeten,
jullie hebben niet hard getrapt op de oude aarde
waar de graven lachen als zij hun gasten zien,
het ene lijk gestapeld op het andere.
Ga nu en wankel naar haar
die ik niet ken.


Of hoor het hem zelf lezen:

hugo claus - envoi.mp3

L'amant - Marguerite Duras

Ainsi cependant vous avez pu vivre cet amour de la seule façon qui puisse se faire pour vous, en le perdant avant qu'il soit advenu.
(uit La maladie de la mort, ook van Duras)

(te lezen op straffe van excommunicatie)
(dat geldt ook voor jou, Ellen uit Gent)

Sam Dillemans - De waanzin van het detail

Fragment uit de documentaire De waanzin van het detail over schilder Sam Dillemans.
Ga naar zijn expo op het Eilandje in Antwerpen (Napelsstraat, in een parkeergarage) - en val achterover, zoals ik.

Ge moet niet mee zijn met de tijd, ge moet mee zijn met de poëzie, ge moet mee zijn met alles wat boven de tijd staat, wat niets met de tijd te maken heeft en dan hebt ge kans om dichter bij het goddelijke te komen.

Dit is een man naar mijn hart.

Hans Faverey (1933-1990)

Geen touw aan vast te knopen. (de criticus)
Zo moeilijk is het allemaal niet. (de dichter)



Ik heb vijfhonderd (ofzo) gedichten van Faverey gelezen (ofzo) en ik heb er deze vijf uitgekozen (voor jou, lezer).

(I)

Ik heb lief,
ergo ik sneuvel.

Een schot bittere thee
heeft mij verwijderd.

Ik word ontleed
in valse snaren
en echt sneeuwen.

Waar ik woon
lek ik weg;

waar ik leegstoom:
herinneringen
aan distels.

Mijn naam:
witte nesten
harde korrels niets.

Mijn stem:
ijsappels.


(II)

Eerst was er niets.

Daarna was er meer dan iets.
Toen bleek er te veel over;

tenslotte hield ik niets
meer over. Het begin
van het einde;
het houdt niet over.

Wat er aan deze dingen bestaan
zou kunnen hebben, heeft bestaan,
of zou bestaan kunnen hebben.

Of heeft zich dood gezwegen;
of heeft nooit bestaan.


(III)

Waar zij zich nu bevindt, nu,

weet ik niet. Net als zij

aan mij denkt, toevallig, denk
ik misschien niet
aan haar. Zo is er, juist

als er niets is, altijd

wat. Door de beweging
te loochenen
red ik het zelfs

hier niet, nu niet.


(IV)

Hier zit ik:
een wankele heerser over weinig.

Of ben ik soms zo door mijzelf verlaten,
dat mijn woorden zijn teruggevlucht,

een schuilplaats hebben gezocht
in de acht herbergen,

diep in het hart van de woestijnroos
die mij zo hardnekkig uitwoont.


(V)

Dit dan bij wijze van liefde.

Een korrelige brief
van wat ik gezien heb:
zon, zoutkristallen, doornen -
vechtend om de schaduw van je lichaam,

die bittere agave, buigzame wijnstok;

het morgenlicht,
een middeleeuws slagzwaard, niet te tillen;
en ik, vermoeide kempvis,

hangend aan het hemeloppervlak
tot de avond viel
van zacht jong leer.
En jij -

Ach, sneller dan gewoonlijk
werden wij dronken,

rolden om, kauwden steen.

Alicia de Larrocha (1923-2009)

I don’t believe there is a ‘best’ of anything in this life.

Roy Andersson - Du Levande

Ma-gi-stra-le humor uit Du Levande (You, the Living) van de Zweedse regisseur Roy Andersson, "a film about the grandeur of existing".

De titel komt uit Goethe's Faust:
Therefore rejoice, oh thou living one, blest in they lovelighted homestead,
Ere the dark Lethe's sad wave wetteth they fugetive foot

Always read stuff that will make you look good if you die in the middle of it.

Hugo Claus - Waarover spreken

(...)

Spreken over haar aanwezigheid
wekt het blauw uur van de schemer.
Zoals in de natuur
het ongenadig, glazig, blauw azuur
van onze planeet gezien vanuit Apollo.

En al begint van louter spreken
je feestmuts zwaar te wegen
en begint de levenslijn in je handpalm
te verzweren
toch, niettegenstaande, desalniettemin
de bloei vereren
van de schaduwen die ons bevolken,
de schaduwen die bedelen om troost.
En toch haar schouderblad strelen.
Als de rug van een bultenaar.
Toch tuk op een wreedaardig geluk.


Ik hou van de laatste zeven regels. En de laatste regel moet, vind ik, met een fractie vertraging gelezen worden.

The Carpenters - We've only just begun

De wijze waarop Karen Carpenter dit nummer inzet breaks my heart.

Marina Tsvetaeva: Except for Love

Except for Love

Did not love, but did weep. Oh no, did not love, but regardless
I have showed in the shadows the beloved likeness to you.
In our sleep all things did not appear like love:
No cause, no clues.

From the evening hall only to us nodded this image,
Only we - you and me - to it pitiful verses bore.
What has bound us stronger than love has bound others
Is that we adore.

But the gust was escaped, and tenderly somebody approached,
He who could not have prayed, but did love. To judge do not hurry!
Like the most tender note in awakening of the soul
You're memorable to me.

In this sorrowful soul you had wandered, like in open house..
(In our house, in the spring)... Forgotten don't call me!
All my minutes are filled with you, except for love -
The most melancholy.



Кроме любви

Не любила, но плакала. Нет, не любила, но все же
Лишь тебе указала в тени обожаемый лик.
Было все в нашем сне на любовь не похоже:
Ни причин, ни улик.

Только нам этот образ кивнул из вечернего зала,
Только мы -- ты и я -- принесли ему жалобный стих.
Обожания нить нас сильнее связала,
Чем влюбленность -- других.

Но порыв миновал, и приблизился ласково кто-то,
Кто молиться не мог, но любил. Осуждать не спеши
Ты мне памятен будешь, как самая нежная нота
В пробужденьи души.

В этой грустной душе ты бродил, как в незапертом доме
(В нашем доме, весною...) Забывшей меня не зови!
Все минуты свои я тобою наполнила, кроме
Самой грустной -- любви.

Kazimir Malevitsj - Zwart vierkant (1913)

Herman de Coninck

Waar gaan de dingen gebeuren
als ze hier zijn afgelopen?

Waarheen gaan nevelscheuren
die hier alles hebben open-

gelaten? Waar gaat sneeuw sneeuwen,
geen enkel vlok verloren leggend,

om alles zo te laten?
Waar blijven woorden, niets meer zeggend

over jouw eindelijk
gelaten gezicht?

Hoe wordt je halfopen mond
gedicht?



bij de dood van mijn grootvader, Louis "Witje" Jennes, geboren op 4 december 1920 en vandaag 15 augustus gestorven

Rashied Ali (1935-2009)

Drummer van de late Coltrane, hier in een droomkwartet met Peter Kowald (contrabas), Marilyn Crispell (piano) en Charles Gayle (sax).



Over Charles Gayle (foto hieronder) gesproken: zijn Touchin' on Trane is een free jazz meesterwerk en al jaren de plaat waarmee ik ongenode gasten naar huis speel.
(Andere platen die uitermate geschikt zijn voor dit doeleinde: Machine Gun van het Peter Brötzmann Octet en enkele cherry picked albums van John Zorn - titels op aanvraag verkrijgbaar.)



Wat mij dan weer brengt bij een zekere vriend die mij af en toe komt opzoeken. Op een keer toonde ik hem een boek van Louis Paul Boon (zijn favoriete schrijver), dat ik had meegebracht van de bib. Hij heeft wel drie bladzijden luidop voorgelezen! (Kleine druk!) Ik voelde mij daar nogal ongemakkelijk bij worden, vooral omdat ik niet wist of en wanneer hij zou ophouden. (Het was een dik boek.) Ik heb dan maar een techno-cd’tje opgelegd, in de hoop dat..., maar nee. Ik heb dan het volume wat opgevoerd, en toen was hij in zijn gat gebeten.

Andrej Tarkovski

Mogelijk is bovenstaand fragment de mooiste scène uit de filmgeschiedenis. Soms (zoals vandaag, vrijdag 4 september 2009 om 19.54 uur) denk ik dat hier alles wordt gezegd wat moet gezegd worden.



Tarkovski is voor mij in zekere mate problematisch. Andrej Roebljov is m.i. zonder meer een meesterwerk. Solaris bevat shots van een onnoemelijke schoonheid (ook dankzij de muziek van Bach), maar lijdt soms, net als Stalker, aan overmatig (en overbodig) intellectualisme. Mirror houd ik in beraad: deze film leert een mens als het ware opnieuw kijken, een niet geringe verdienste, maar hij vergt zoveel van mij dat ik enkel in de beste omstandigheden erin slaag de brug te slaan.
(Dit is een oordeel na één of twee visies: zijn films vergen er minstens vijf of zes.)

Bertolt Brecht - Erinnerung an die Marie A.

Erinnerung an die Marie A.

1
An jenem Tag im blauen Mond September
Still unter einem jungen Pflaumenbaum
Da hielt ich sie, die stille bleiche Liebe
In meinem Arm wie einen golden Traum.
Und über uns im schönen Sommerhimmel
War eine Wolke, die ich lange sah
Sie war sehr wieß und ungeheuer oben
Und als ich aufsah, war sie nimmer da.

2
Seit jenem Tag sind viele, viele Monde
Geschwommen still hinunter und vorbei.
Die Pflaumenbäume sind wohl abgehauen
Und fragst Du mich, was mit der Liebe sei?
So sag ich dir: Ich kann mich nicht erinnern
Und doch, gewiß, ich weiß schon, was du
meinst.
Doch ihr Gesicht, das weiss ich wirklich
nimmer
Ich weiß nur mehr: ich küßte es dereinst.

3
Und auch der Kuß, ich hätt ihn längst
vergessen
Wenn nicht die Wolke dagewesen wär
Die weiß ich noch und wird ich immer
wissen
Sie war sehr weiß und kam von oben her.
Die Pflaumenbäume blühn vielleicht noch
immer
Und jene Frau hat jetzt vielleicht das siebte
Kind
Doch jene Wolke blühte nur Minuten
Und als ich aufsah, schwand sie schon im
Wind.

Ik vind geen goede vertaling, maar ook wie geen Duits denkt te kennen zal dit gedicht begrijpen.

Scott Walker: A lover loves

This is a waltz for a dodo
A samba for Bambi
Gavotte for the Kaiser
Bolero for Beuys
A reel for Red Rosa
A polka for Tintin

opgedragen aan Mr. W.T.

Simon Vinkenoog (1928-2009)

http://www.simonvinkenoog.nl/

Konstantínos Kaváfis (1863-1933)

Θυμήσου, σώμα...
Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
αλλά κ' εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
κ' ετρέμανε μες στη φωνή -- και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες -- πώς γυάλιζαν,
θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·
πώς έτρεμαν μες στη φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.

Remember, body...
Body, remember not only how much you were loved,
not only the beds on which you lay,
but also those desires which for you
plainly glowed in the eyes,
and trembled in the voice -- and some
chance obstacle made them futile.
Now that all belongs to the past,
it is almost as if you had yielded
to those desires too -- remember,
how they glowed, in the eyes looking at you;
how they trembled in the voice, for you, remember, body.

Red House Painters - Have you forgotten

When we were kids, we hated things our sisters did
backyard summer pools and Christmases were beautiful
and the sentiment of coloured mirrored ornaments
and the open drapes look out on frozen farmhouse landscapes

(amateurvideo door tommygunfeth: "two of my friends walking in Tønsberg" - Noorwegen)

Judith Herzberg

Elke ochtend

Elke ochtend, tussen het aandoen
van zijn linker- en zijn rechterschoen
trekt zijn hele leven even langs.
Soms komt de rechterschoen er dan
bijna niet meer van.

Karl Popper - The Open Society and its Enemies

Voor liefhebbers van politieke filosofie en pleitbezorgers van de democratie in tijden van cholera.



Ook interessant, zij het dan vooral om stilistische redenen, is de kritiek op Popper van Anthony de Jasay: The twistable is not testable (in zijn essaybundel Against politics).

Miles Davis' second great quintet live 1967

Miles Davis - trompet
Wayne Shorter - tenorsax
Herbie Hancock - piano
Ron Carter - contrabas
Tony Williams - drums

We moeten het soms hebben van simpele dingen: bijvoorbeeld van hoe deze heren het podium opwandelen (de kostuums, de blikken). En hoe Miles inzet... COOL!

Camille Claudel: "De rijpe leeftijd"

Detail van L'age mûr van Camille Claudel (1864-1943)

(...) zij was iets dat ik wist en toen verloren heb, en hoe,
maar hoe ben ik haar kwijt, hoe blaft een dronken hond? (H. Claus)

De beste pizza aan gene zijde van de Seine eet je in de Pizza Chic, Rue Mézières. Bestel de pizza met ricotta, basilicum en verse tomaten. Je betaalt 'm dubbel zo duur als op een ander, maar je geniet dan ook een heel leven!
Nog een tip: de fototentoonstelling op het hek van de Jardin du Luxembourg. (En met goed weer ga je in de Jardin zitten luisteren naar vogels en mensen.)
En ook: wandelen langs het Canal Saint Martin.
En ook nog: het Rodin-museum, waar je dit verbluffende werk van Claudel vindt.

Vladimir Horowitz in Moskou 1986: Traumerei van R. Schumann

Om de ontroering van sommige toeschouwers te begrijpen (mooi trouwens, die verstilde gezichten) is het goed om weten dat de oude Horowitz (hij is hier 82) in 1986 na 60 jaar vrijwillige ballingschap voor het eerst opnieuw in de Sovjetunie optrad.

The beginning of all politics: les 1 voor elke burger

uit Pericles' funeral oration (431/0vC):

Our political system does not compete with institutions which are elsewhere in force. We do not copy our neighbours, but try to be an example. Our administration favours the many instead of the few: this is why it is called a democracy. The laws afford equal justice to all alike in their private disputes, but we do not ignore the claims of excellence. When a citizen distinguishes himself, then he will be called to serve the state, in preference to others, not as a matter of privelege, but as a reward of merit; and poverty is no bar... The freedom we enjoy extends also to ordinary life; we are not suspicious of one another, and do not nag our neighbour if he chooses to go his own way... But this freedom does not make us lawless. We are taught to respect the magistrates and laws, and never to forget that we must protect the injured. And we are also taught to observe those unwritten laws whose sanction lies only in the universal feeling of what is right...

Our city is thrown open to the world; we never expel a foreigner... We are free to live exactly as we please, and yet we are always ready to face any danger... We love beauty without indulging in fancies, and although we try to improve our intellect, this does not weaken our will... To admit one's poverty is no disgrace with us; but we consider it disgraceful not to make an effort to avoid it. An Athenian citizen does not neglect public affairs when attending to his private business... We consider a man who takes no intrest in the state not as harmless, but as useless; and although only a few may originate a policy, we are all able to judge it. We do not look upon discussion as a stumbling-block in the way of political action, but as an indispensable preliminary to acting wisely... We believe that happiness is the fruit of freedom and freedom that of valour, and we do not shrink from the dangers of war... To sum up, I claim that Athens is the School of Hellas, and that the individual Athenian grows up to develop a happy versatility, a readiness for emergencies, and self-reliance.

geciteerd uit: Karl Popper, The open society and its enemies. Volume one: the spell of Plato

Moses I. Finley

"There's more to life than books, but not much more." (Morrissey/The Smiths)

Ik heb recent genoten van The Ancient Greeks: An Introduction to Their Life and Thought van Moses I. Finley.







"Our polity does not copy the laws of neighboring states; we are rather a pattern to others than imitators ourselves. It is called a democracy, because not the few but the many govern. If we look to the laws, they afford equal justice to all in their private differences; if to social standing, advancement in public life falls to reputation for capacity, class considerations not being allowed to interfere with merit; nor again does poverty bar the way, if a man is able to serve the state, he is not hindered by the obscurity of his condition."
(Pericles, Atheens staatsman, ca.495–429 vC)

In ons land werd het algemeen (meervoudig) stemrecht ingevoerd in 1893.

Marguerite Yourcenar: Memoires van Hadrianus

Om de zoveel tijd lees je een boek dat je doet twijfelen aan je eigen geletterdheid. Ook geloof ik dat een leven van lezen maar tien of twintig boeken oplevert die er werkelijk toe hebben gedaan. Wat Marguerite Yourcenar heeft klaargespeeld met Mémoires d'Hadrien is Olympisch.

De inspiratie voor deze fictieve autobiografie van de Romeinse keizer Hadrianus (bekend van de Pax Romana) vond zij in deze zin van Gustave Flaubert: Er is tussen Cicero en Marcus Aurelius, toen de goden er niet meer waren en Christus er nog niet was, een uniek moment geweest waarop alleen de mens bestond.

Vrienden, er is geen excuus om niet minstens van het eerste hoofdstuk ("Anima, vagula, blandula" - Zieltje, zwervertje, charmeurtje) te proeven. It's like attar of roses: almost too sweet and, once smelt, impossible to forget.

"Comme tout le monde, je n'ai à mon service que trois moyens d'évaluer l'existence humaine : l'étude de soi, la plus difficile et la plus dangereuse, mais aussi la plus féconde des méthodes ; l'observation des hommes, qui s'arrangent le plus souvent pour nous cacher leurs secrets ou pour nous faire croire qu'ils en ont ; les livres, avec les erreurs particulières de perspectives qui naissent entre leurs lignes."

(Mémoires d'Hadrien, p.30)

Hans Andreus: De sonnetten van de kleine waanzin (6)

Soms ís de avond al goed en dan wordt hij toch nog beter doordat een lieve en goeie vriendin je een A4'tje toestopt: lees dít maar eens. En dan lees je:



Waarschijnlijk heb ik niets met je te maken
of minder en steeds minder dan het scheen,
toen je je lichaam vouwde om mij heen
en wij de veranderde woorden spraken.

Geen vogel schreeuwt ons van de koude daken.
Voor de zoveelste keer: wij zijn alleen.
Wij zagen hoe de ruimte brak, verdween,
de beelden achter onze ogen braken.

En na al het geluk: ik ken je niet;
na al de misère: ik ben het niet,
die, dwaas als een mens, blindvloog in je armen.

Wachten is het genadebrood der armen.
Ik wacht een leven af, een nieuwe huid
en wens je geluk. Dit geluk is uit.

John Cage

You probably know the one about the two monks, but I'll tell it anyway. They were walking along one day when they came to a stream where a young lady was waiting, hoping that someone would help her across. Without hesitating, one of the monks picked her up and carried her across, putting her down safely on the other side. The two monks continued walking along, and after some time, the second one, unable to restrain himself, said to the first, "You know we're not allowed to touch women. Why did you carry that woman across the stream?" The first monk replied, "Put her down. I did two hours ago."

uit Indeterminacy. Selections from Silence and A Year from Monday
Cage_John_Indeterminacy.pdf
met dank aan my personal provider Mike

Kasimir Malevich: Zwart vierkant en rood vierkant (1915)

Robert Wyatt - The Age of Self

The Age Of Self

They say the working class is dead, we're all consumers now
They say that we have moved ahead - we're all just people now
There's people doing 'frightfully well' there's others on the shelf
But never mind the second kind this is the age of self
They say we need new images to help our movement grow
They say that life is broader based as if we didn't know
While Martin J. and Robert M. play with printer's ink
The workers 'round the world still die for Rio Tinto Zinc
And it seems to me if we forget
Our roots and where we stand
The movement will disintegrate
Like castles built on sand

The Age of Self.cda

(klik & zing mee)

Gainsbourg & Verlaine

Chanson d'automne

Les sanglots longs
Des violons
De l'automne
Blessent mon coeur
D'une langueur
Monotone.

Tout suffocant
Et blême, quand
Sonne l'heure,
Je me souviens
Des jours anciens
Et je pleure;

Et je m'en vais
Au vent mauvais
Qui m'emporte
Deçà, delà
Pareil à la
Feuille morte.

Paul Verlaine (1844-1896)

Deze post draag ik op aan Steven L., de beste adjunct-bibliothecaris van de Noorderkempen, maar ook een goeie vriend.

Klimt & Kokoschka

(Gustav Klimt, The kiss, 1907-08)


(Oskar Kokoschka, The tragedy of man, 1908)

J.C. Bloem: A une passante

Vijf regels van Bloem: meer is er vandaag niet nodig.



A une passante

Het is niet anders: elk gevoel vergaat,
Door watten daaglijksheid ten dode omwonden.
Voor immer zwijgen eens verrukte monden
Van een voorbijgaand liefelijk bevonden
En dan voorgoed nooit meer aanschouwd gelaat.

Thomas Mann over het verwerven van cultuur

Cultuur wordt niet verworven met stompzinnig geploeter en gevos, maar is een geschenk van de vrijheid en uiterlijk nietsdoen. Men verwerft geen cultuur, men ademt het in; verborgen werktuigen zijn daarvoor bezig, geheime vlijt van de zintuigen en van de geest, die heel wel gepaard kan gaan met schijnbaar volledige klaploperij, werkt uur na uur om cultuur te vergaren, en men mag wel zeggen dat het de uitverkorene in zijn slaap komt aanwaaien.

uit: Ontboezemingen van de oplichter Felix Krull

(mit vielen Dank an Wulf Rehder)

Ambrogio Lorenzetti: detail van "Il buon e il mal Governo" (14de eeuw)

(Het fresco is te bewonderen in het Palazzo Pubblico in Siena. Bezoek verplicht.)

F. De Vadder: Leugens-cyclus

Er was eens... een poëzietijdschrift genaamd De Rosse Godin dat kantoor hield in een Aarschots café. De redactie had het zwaar te verduren: bedreiging en verleiding waren haar deel, maar zij stond pal.
Een enkele keer werd er een gesloten omslag afgeleverd met daarop de naam F. De Vadder, toen en nu nog een illustere onbekende. Erin zat onder meer de volgende cyclus van gedichten.

I

De leugens: het leven

Wat had het leven hem niet allemaal
beloofd?
Vanalles te geven jongensjongens.
En krijgen dat hij deed:
slaag, de bons, de klere.
Tenslotte krop in de keel.

Van alles wat hij niet wou
kreeg hij veel te veel.
Wat restte hem dan nog dan
te nemen: nam nam nam.
Het woord, de benen, zijn wensen
uiteindelijk zelfs
voor werkelijkheid.

Ik ken hem wel:
hij hokt samen
in mijn papieren vel.
Hij eet uit mijn hand
en ik heb mijn ziel terloops
aan hem verpand.

II

De leugens: de tijd

(Ik moest maar eens volwassen worden
maar later op de dag vond ik
dat geen goed idee.)

De maan halfwas
hangt ongeschoren hoog boven de haag.
Ze schemert. En in de schemering
staat ze laag.
Ik lieg als ik zeg
dat ik de waarheid spreek.
Want ik zeg de waarheid.
Ik lieg niet. Nooit.
Bij nader inzien zelden.
Ik spreek de woorden die ik tevoren
al geschreven had. Zo ook dit.
Dit is spontaan in schemering
ontstaan. Zeg ik dan.

Ik ben halfwas,
zoals alle vermeende helden, geboren.
Vermoeid en ongeschoren.

III

De leugens: de vrouw

Maak jezelf maar niks wijs, zei ze.
En ook nog: wees eerlijk.
Ik was een wijze wees bijgevolg.

Wat duurt nog langer
dan een verhouding van één op twee?
De sardonische mededeling "ik ben zwanger".
Ik denk na
(dat duurt een stuk langer).
Ik besluit.

Ik zwijg als een onbekend soldatengraf.
Voor wezen is de vaderloze wereld.
De moeder zwijgt.
De vrouw zwijgt.
Ik maak mezelf
maar niks
meer wijs.

Ononderbroken
in wijzerzin
zolang het duurt.

IV

De leugens: de ruimte

Ik wist wat verhuizen was:
zoals verbleken, verstommen en dan vergaan.
Een huis worden dus,
een op te vullen leemte.
Ik verbleek want zonder toezicht.
Ik rol mijn luiken neer,
schuw het daglicht
dat verstomt;
dat weet ik uit ervaring.
Zoals ook het langzaam vergaan
van het lachen.
Om een verhaal dat verhuisd is
zoals een vrouw in bed bedrogen.
Van geest naar spraakorganen.
Vierkant gelogen.

V

De leugens: de dood

Ik sta stokstil. Stiller kan niet.
Het is te zeggen: dat dacht ik.
Ik had het mis. Want nu,
stijf als een plank
van de leugens, samen een kist
van ondraaglijke troost.

Vlaggen van waanzin
halfstok.

En
onder het prevelen
zak ik door de grond
van schaamte voor zoveel dood.
Doder kan niet,
dacht ik.

Elsschot

Wie eenmaal een drang naar het schone heeft gekend, zal nooit tot het alledaagse vervallen. (Willem Elsschot)

Brian Eno - By this river

Uit zijn plaat Before and after science (1977).
Wat de smaakvolle amateurclip betreft: winter 2008-09 heeft de mooiste zonsopgangen en -ondergangen gekend uit mijn weliswaar nog prille leven.

Anna Pavlova meets Cluster & Eno (& Einstein)

It's all about human dignity.

Thelonious Monk: D flat 7

Een extract uit de docu Thelonious Monk - Straight No Chaser (Clint Eastwood).
Volg deze link voor de hele documentaire: http://ras.gl/6.

Op speciale aanvraag... Big Star: Femme Fatale (1974)

05 - Femme Fatale.mp3

Dillemans & Da Vinci

Sam Dillemans (°1965): "Da Vinci"



Leonardo da Vinci (1452-1519)

Zondagavond in Café De Oude Tijd Aarschot

Beeld: Hopper. Klanksuggestie: Yesterday is here (Waits).